Een wisseling van bank levert wat 'gedoe' op. Zonder de ambitie te hebben om waarzegger te worden was dat een voorspelling die ik wel aandurfde. De overstapservice van de gezamenlijke banken neemt weliswaar het meeste werk van je over, maar een paar zaken moet je zelf regelen.

De Belastingdienst. Voor twee voertuigen bestaat er een automatische incasso. Dat moet dus worden omgezet naar de nieuwe bankrekening. Dat is even zoeken, niets te vinden. Even bellen dus. Het resultaat: het nummer voor de terugbetaling kan ik zo telefonisch laten veranderen. "Voor de automatische incasso sturen wij u een formulier toe. Dat kan wel veertien dagen duren." Pardon, twee weken? "Ja, en na het insturen van dat formulier duurt het nog twee weken voordat de wijziging is doorgevoerd." Een maand, om een nummer te wijzigen! Dat is toch leuk noch gemakkelijker...

ING dan. Op de website is een optie Zakelijke Rekening opzeggen. Handig. Maar helaas: dat gaat zo maar niet. Eerst de Businesscard opzeggen: begrijpelijk. Even bellen nadat ik de creditcard heb opgezegd, dat bevestigd heb gekregen en het advies de kaart doorknippen heb opgevolgd. "Morgen kunt u dan de rekening opzeggen. Excuses voor het ongemak, het gebeurt wel meer dat de collega's van Businesscard vergeten iets om te zetten."

De volgende morgen. Zelfde boodschap: opzeggen kan niet door de creditcard. Bellen maar weer. "Misschien is het toch het beste als u zelf even...". NEE, ik steek niet nog meer energie in het opzeggen van deze rekening. "En ik wil dat deze VANDAAG wordt opgeheven!" Hij besluit dan toch zelf maar Businesscard te bellen. "Ja, ik wacht even."

"Nu zou het toch opgelost moeten zijn", klinkt het vrolijk na vijf minuten. Inloggen, Zakelijke Rekening opzeggen... opnieuw zit de Businesscard in de weg. "Ik ga het uitzoeken en bel u later op de dag terug."

Alles bij elkaar Knab vervelend. Alleen dit is al bijna een reden om de ING-bank te willen verlaten....

Onze hypotheek wordt ook van deze rekening afgeschreven. Maar daarvoor stuurde ik vorige week een formulier op naar ING Leeuwarden. Desondanks krijgt mijn echtgenote vandaag de mededeling dat de hypotheek niet kan worden afgeschreven. Waarom niet - er staat toch genoeg op? "Omdat ik de rekening heb opgeheven", vertel ik de man van de afdeling Achterstand (..). "En kennelijk merken jullie dat wel, al is uiteindelijk opheffen bij diezelfde ING niet mogelijk." Pfff....

Paar uur later, telefoontje. "Heeft u het nummer van de creditcard nog?" Nee, die heb ik op advies van de bank doorgeknipt en weggegooid. "Kunt u het nogmaals proberen, via de website opheffen?" Tuurlijk. Maar helaas.

Intussen ontvang ik een e-mail van Nationale Nederlanden. Lees even mee:

Daar gaat dus ook niet alles goed...

Volgende telefoontje van ING. Allemaal op 7 maart. "Het spijt me, maar ik heb het nog niet kunnen oplossen. Ik heb nu intern een klacht ingediend: een specialist gaat er naar kijken en neemt contact met u op." En ter toelichting: "Hun (..) zijn wat vergeten, maar we komen er niet achter wat."

Hoe zit het intussen met de kosten? "Ik ga er voor zorgen dat u geen kosten meer heeft na vandaag." Waarvan akte. 7 maart 2018, 13:15 uur.

's Avonds dacht ik: ik zal nog eens kijken. En waarachtig: ik geloof dat de rekening nu is beëindigd.

Half maart. Ik maak netjes het hypotheekbedrag over. Twee dagen later: de ING incasseert opnieuw hetzelfde bedrag voor de hypotheek. Tsjonge jonge... terugstorten maar weer.

Intussen loopt het bij de Knab bank op rolletjes. Ik krijg een mededeling op de telefoon als er een bedrag is gestort. En alles boven het door mij vastgestelde bedrag wordt automatisch op de spaarrekening gezet. Bankieren anno 2018. Zo moet het.